Ogień symbolizuje zasadę siły i energii. Zarządza uzdrawianiem, energią fizyczną, twórczością, destrukcją, oczyszczeniem i seksualnością. Wyobraża siłę woli, która musi być ukierunkowana na uzyskanie złożonego celu. Jeżeli wola będzie wypaczona lub wymknie się spod kontroli, to wynik jego działań będzie niszczący zarówno dla samego człowieka, jak i jego otoczenia. Ogień jest potężną żywiołową siła. Trzeba dobrze nad nim panować, by osiągnąć maksimum korzyści. Osoby słabe duchem, nie powinny go wykorzystywać. Zetknięcie się z żywiołem ognia natychmiast oddzieli przysłowiowe owce od wilków. Kolorem żywiołu ognia jest czerwień.

W mitologii ogień to dar bogów dany ludziom; od czasów jego odkrycia był uznawany za siłę świętą. W czasie dni świątecznych palono na wzgórzach święte ognie. Miały one symbolizować energię i światło Słońca. Ogień był też powszechnie poczytywany za symbol duchowego oświecenia.

Ogień. Żywioł ten, jeśli jest pozytywnie wbudowany w psychikę, tworzy osobowość energiczną, o dużej pewności siebie. Osoby takie łatwo się wyrażają na wszystkich poziomach, są ekstrawertyczne, towarzyskie i doskonale opanowują swą emocjonalną jaźń.

Jeśli jednak żywioł ten wyrazi się negatywnie, wytwarza osobowość indywidualistyczną, aż do samolubstwa. Taka osoba jest samowładna, egocentryczna i nadaktywna. Ludzie tacy są skłonni do wyjątkowej gwałtowności i na ogół bywają agresywni.

Powiedziałam, że moim celem jest ogień. Ten który spala, oczyszcza, czasem niszczy, ale też daje ciepło, światło, energię. W jego płomieniu łączy się materia, którą trawi. Ogień, który ma niszczycielską moc i bez którego trudno sobie wyobrazić życie. Ogień, który płonie równym płomieniem, a czasem wystrzela w powietrze słupem iskier.

Marzę o takim ogniu.
Widać iskry, ale materiał nie zaczął się jeszcze nawet tlić.