Dokonywaliśmy rzeczy wielkich i pięknych...

... Zmienialiśmy świat. A na koniec udało nam się wszystko spierdolić.

Nie spodziewałam się niczego nadzwyczajnego po "Wojnie Charliego Wilsona", choć obsada gwiazdorska. Faktycznie, można mu wiele zarzucić.
A jednak zastanowiło mnie przesłanie. USA wydały miliard dolarów na walkę z sowietami w Afganistanie. Zadano sobie mnóstwo trudu, aby wyszkolić i uzbroić mudżahedinów. A potem zabrakło woli politycznej, aby wydać milion dolarów i umożliwić odbudowę wyniszczonego wojną kraju. Wśród ruin i piachu pustyni, z głębokiej frustracji i braku możliwości rozwoju, zrodził się terroryzm.

Puenta prosta jak na amerykański film przystało. I niezwykle odważna, jak na amerykański film, który powstał kilka lat po tragedii 11 września. Podjęto próbę uświadomienia społeczeństwu amerykańskiemu, że obecna wojna z terroryzmem jest pokłosiem polityki prowadzonej kiedyś względem Afganistanu. Obawiam się jednak, że społeczeństwo tego i tak nie rozumie. Albo wcale o to nie dba.

słuchając "Cats"

Memory w wykonaniu B.Straisand

Midnight
Not a sound from the pavement
Has the moon lost her memory?
She is smiling alone
In the lamplight
The withered leaves collect at my feet
And the wind begins to moan
Memory
All alone in the moonlight
I can dream of the old days
I was beautiful then
I remember the time I knew what happiness was
Let the memory live again
Every streetlamp
Seems to beat a fatalistic warning
Someone mutters
And the streetlamp sputters
And soon it will be morning
Daylight
I must wait for the sunrise
I must think of a new life
And I mustn't give in
When the dawn comes
Tonight will be a memory too
And a new day will begin
Burnt out ends of smoky days
The stale cold smell of morning
The streetlamp dies, another night is over
Another day is dawning
Touch me
It's so easy to leave me
All alone with the memory
Of my days in the sun
If you touch me
You'll understand what happiness is
Look
A new day has begun