Rannych swoich ukryję w kokonach,
Zliczę zmarłych, pochowam ich, aby
Dusze ich wiły się w kroplach rosy,
Która znaczy me ślady.
Na wybojach podskakują kołyski,
Ja zaś zrzucam skorupę
Zeschłych strupów, udręk, dawnych twarzy...
Schodzę do ciebie ze stopni czarnej karocy Lete
Czysta jak dziecię. (...)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz