...

Cieniem są nasze dni.
  
Chcę wrócić. Bardziej niż kiedykolwiek.

Jestem dobrą osobą

Jestem dobrą osobą. Pod wieloma względami. Zaczynam jednak podejrzewać, że bycie dobrą pod wieloma względami osobą nie ma żadnego znaczenia, jeśli pod jakimś jednym względem jest się osobą złą. W końcu większość ludzi jest dobra, prawda? Chcą pomagać innym, a jeśli praca im na to nie pozwala, starają się znaleźć jakiś inny sposób - na przykład raz w miesiącu odbierają telefony u Samarytan, biorą udział w jakichś marszach czy demonstracjach. Co z tego, że ktoś będzie lekarzem? Jest nim w godzinach pracy, a poza nimi sypia z kobietą, która nie jest jego żoną - nie jest aż tak zepsuty, aby robić to w godzinach pracy - a bycie lekarzem niewiele tu znaczy, bez względu na to, jak wiele czyraków by oglądał.

Przebudzenie

Przebudzeniu zawsze towarzyszy ból - nawet gdy budzenia dokonuje się płatkiem róży.

Największe kłamstwo świata:

Nadchodzi taka chwila, kiedy tracimy całkowicie panowanie nad naszym życiem i zaczyna nim rządzić los.

Kiedy widzimy ciągle tych samych ludzi stają się oni w końcu częścią naszego życia. A skoro są już częścią naszego życia, to chcą je zmieniać. Jeżeli nie stajemy się tacy, jak tego oczekiwali, są niezadowoleni. Ponieważ ludziom wydaje się , że wiedzą dokładnie jak powinno wyglądać nasze życie.

Bywają ludzie, którzy przy spotkaniu szczęśliwego w czymkolwiek rywala od razu zamykają oczy na wszystkie jego zalety i widzą w nim samo zło. Bywają także tacy, którzy -wręcz przeciwnie -pragną dostrzec w szczęśliwym współzawodniku te zalety, dzięki którym tamten ich pokonał, i szukają w nim, z dojmującym bólem serca, wyłącznie dobrych stron.

Księga

Ostatniego tygodnia Mały Johny przybył do miasta M. Przez sześć dni ciężko pracował w opuszczonej już bibliotece. Miał do dyspozycji nożyczki, klej i księgozbiór liczący blisko pięć milionów woluminów. Pod koniec tygodnia "Księga umarłych" była już prawie ukończona- brakowało jedynie ostatniego zdania.

Siódmego dnia Mały Johny wyszedł z budynku bibliotecznego i ruszył w kierunku rynku. Usiadł na ławeczce stojącej pod ratuszem. Na wieży zegar wskazywał ranną godzinę. Był to jedyny dobrze funkcjonujący zegar w mieście - był to zegar słoneczny.
 
Mały Johny zmrużył powieki starając się odczytać napis na tarczy zegara - "Cieniem są nasze dni". Przeczytawszy napis na głos, westchnął, zeskoczył z ławeczki i z postanowieniem opuszczenia miasta, skierował się na północ.
 
Księga umarłych została zakończona.

Quo vadis

Otworzono wreszcie vomitoria i tłumy runęły do środka. Lecz takie było mnóstwo zgromadzonych, że płynęli i płynęli przez całe godziny, aż dziwno było, że amfiteatr może tak nieprzeliczoną czerń pochłonąć. Ryki zwierząt, czujących wyziewy ludzkie, wzmogły się jeszcze. Lud huczał w cyrku przy zajmowaniu miejsc jak fala w czasie burzy.

Przybył na koniec prefekt miasta w otoczeniu wigilów, a po nim nieprzerwanym już łańcuchem poczęły się zmieniać lektyki senatorów, konsulów, pretorów, edylów, urzędników publicznych i pałacowych, starszyzny pretoriańskiej, patrycjuszów i wykwintnych kobiet. Niektóre lektyki poprzedzali liktorowie, niosący siekiery wśród pęku rózg, inne tłumy niewolników. W słońcu migotały złocenia lektyk, białe i różnobarwne suknie, pióra, zausznice, klejnoty, stal toporów. Z cyrku dochodziły okrzyki, jakimi lud witał potężnych dostojników. Od czasu do czasu przybywały jeszcze niewielkie oddziały pretorianów.
 
Lecz kapłani z rozmaitych świątyń przybyli nieco później, a za nimi dopiero niesiono święte dziewice Westy, które poprzedzali liktorowie. Z rozpoczęciem widowiska czekano już tylko na cezara, który też nie chcąc narażać ludu na zbyt długie oczekiwanie i pragnąc ująć go sobie pośpiechem, przybył niebawem w towarzystwie Augusty i augustianów.

Jeżeli kochasz to nie pamiętaj mnie

Boję się o ciebie, mój niekochany.

W ciemnej ciszy twojej czaszki

ty może wreszcie mnie usłyszysz.

Jesteś moją celą, choć nie ma straży.

Dopóki więzisz mnie w sobie, będziemy razem.

Miałeś moje ciało, a chciałeś więcej, więc póki żyjesz

będę panią i niewolnica twej pamięci. Nie chcę tej

miłości. Jest niemożliwa. Uwolnij siebie i mnie.

Nie pamiętaj mnie. Nie zadręczaj się. Uspokój się.

Znam twe nieudane sny i mroczne lasy twej pamięci.

Znam z imienia wszystkie lęki. Jeden z nich to ja.

Uwierz mi. Uwolnij mnie.

Jeżeli kochasz, to nie pamiętaj mnie.

Jeżeli kochasz, to uwolnij mnie.

Boję się o ciebie, mój niekochany, jak długo będziesz

umiał wierzyć, że jesteś panem, a nie sługą.

W celi twego mózgu, spętana w zwoje i zapisana

w pamięci - nie będę twoja.

Trzymaj mnie pod kluczem w komorze serca.

Ale i wtedy, jestem pewna, że nie osiągniesz wiele

więcej. Nie chcę tej miłości. Pozwól mi odejść.

Uwolnij siebie i mnie.



Anna Maria Jopek

ufff....

Nareszcie wszystko na mojej stronie działa jak należy. No, przynajmniej z grubsza. Udało mi się nawet zmusić do działania fotogalerię i z powodzeniem dodałam do katalogu 2 fotki. Działa nawet wyszukiwarka! :) Nad wyszukiwarką w blogu będę musiała jeszcze popracować, ale ogólnie jestem z siebie zadowolona. ;)

...

Sza, cicho sza, czas na ciszę 

Już oddech jej coraz bliżej   

Tego naprawdę ci brak,       

Ona jedna prawdziwy ma smak  

Cisza jak ta...



Sza, cicho sza, zbliż się do niej

Gra, ledwie drga blady płomień

Podejdź i zanurz się w nią

Kryształową i czystą jej toń

Zanurz do dna...



Bliżej i bliżej i bliżej i bliżej masz do niej

Ciszej i ciszej i ciszej i ciszej co dnia 



Kończ, po co ten ciągły hałas

Sam zdwoić go, wciąż się starasz

Tak Cię uczyli od lat

Tylko krzykiem zdobywa się świat

A to nie tak, nie tak



Sza, cicho sza, czas na ciszę

Tę którą w swym sercu słyszysz

Kiedyś śpiewało jak z nut

Teraz gładki i zimny jak lód

Smutny to cud, smutny cud



Podejdź i zanurz się w nią

Kryształową i czystą jej toń

Cisza jak ta, jak ta...

Brawo!

Udało się przekonwertować stare wpisy i włączyć je do archiwum. Dodatkowo dostępna jest opcja komentowania, o co niektórzy usilnie zabiegali... Teraz mogą sobie poużywać. :) I tak nie zamierzam tego czytać... ;)

Coś się kończy, coś się zaczyna...

I tak skończyła się moja współpraca z poczciwym bloggerem i pokusiłam się o stworzenie bloga w oparciu o zasoby lokalnego serwera: MySQL i PHP. Zanim dopracuję tę stronę zapewne trochę czasu minie, ale najważniejsze, że jest i że mogę znowu pisać...

...bo przyznam szczerze, że już mi tego trochę brakowało.

Dlaczego rozumne, inteligentne i posiadające wolną wolę istoty nie potrafią często zadbać o powstanie i utrzymanie miłości jednocześnie ciągle jej pragnąc?

Podstawowym problemem jest fakt, iż większość ludzi chce być kochanym, a nie kochać i umieć kochać.

Drugim problemem jest to, że jesteśmy przekonani o tym, że aby szczęśliwie kochać należy wyłącznie znaleźć właściwy obiekt miłości.

Trzeci problem pojawiający się w istocie rozumienia miłości dotyczy mylenia tego uczucia z zakochaniem.

Aby kochać inną osobę należy najpierw pokochać i zrozumieć siebie. Odkrywać się wzajemnie, cierpliwie i powoli. Systematycznie pokonując bariery i ograniczenia. Gdy uświadomimy sobie nieskończoność własnej osobowości, zrozumiemy też, iż bliska nam osoba jest także "nieskończona" a co za tym idzie nigdy nie będziemy ją znali na tyle abyśmy nie mogli jej poznać głębiej. Człowiek ze swojej natury dąży do poznania i osiągnięcia szczytu swoich możliwości. Gdy kochamy malować zdajemy sobie sprawę z nieskończonych możliwości udoskonalenia naszych dzieł. Jeżeli kiedykolwiek stwierdzimy, że osiągnęliśmy już apogeum twórczości umiłowanie malowania zacznie topnieć. Stracimy cel i kreatywność. Podobnie dzieje się z miłością. Im mniej znamy siebie, tym mniej będziemy zdolni do poznania drugiej osoby.

Miłość jest połączeniem, a zarazem walką dwóch w pełni świadomych siebie istot z samotnością. Gdy kochamy oddajemy samego siebie drugiej osobie zachowując poczucie własnego istnienia.

flirt

Flirt - gra towarzyska inicjowana na prywatkach, na których nie wiadomo co robić i o czym mówić. Flirt polega na przekazywaniu sobie pisemnych wyznań, które nie muszą komponować się w logiczną całość.

Encyklopedia gimnazjalisty

Miłość przynosi aprobatę, której każdy z nas jest spragniony. Pod wpływem miłości czuje się wyraziściej urodę istnienia. Wzmaga się entuzjazm dla świata i postawa optymistyczna. Miłość erotyczna pozwala mocniej czuć smak chwili, a więc czasu teraźniejszego. Ale trzeba pamiętać, że wzmaga ona egoizm i powoduje pewną obojętność w stosunku do świata, a w tym do innych ludzi. Uwaga jest skoncentrowana na drugim człowieku i uczuciach w nas wzniecanych.

Kiełkował w duszy dziwny niepokój. (Przeczucia).
Ktoś grał (z moderatorem) fantazję Szopena.
- Drgnęła nagle, jak gdyby od szpilki ukłucia.
Przyszła zła zmora dziewczyn: trapiąca migrena.

I przyłożyła ręce do tłukącej skroni,
I przymrużyła oczy. I cała pobladła.
A w uszach monotonnie, natrętnie coś dzwoni.
I podeszła powoli (śmierć... śmierć...) do zwierciadła.

Obejrzała się. Potem na chwilę stanęła.
Spojrzenie. Uśmiech nikły. (A głowę coś toczy).
Pięknym kobiecym ruchem stanik swój opięła.
(Uwypuklone piersi drażniły mi oczy).

Potem - podeszła do mnie. Blisko. Strasznie blisko.
(Słuchałem...) Szła woń słodka od włosów kasztanu;
Za rękę mnie ujęła... (zawrót!... pada wszystko!...)
I rzekła wolno: "Chciałam--coś--powiedzieć--panu--"

ONA
Julian Tuwim